Karaoke wordt schaamte 2.0

Feestjes, en met name personeelsfeestjes waar iedereen alle frustraties (naar werkgever, organisatie of vervelende collega) van het afgelopen fiscale jaar eruit moet drinken, zie ik sinds enkele jaren totaal anders. Waar je denkt je leidinggevende tamelijk goed te kennen, hij rent immers dagelijks voorbij, kan een personeelsfeestje een kentering inluiden over de manier waarop jij jarenlang naar je baas hebt gekeken.  

Grootspraak 

U spreekt hier met een ervaringsdeskundige. Een aantal jaar geleden, op een bedrijfsfeest van een niet nader te noemen multinational, spoelden de alcoholische versnaperingen in rap tempo door de uitgedroogde keeltjes van werknemers. Zo ook door die van mijn baas. Waar hij me verschillende keren had verteld (lees wijsgemaakt) een notoire drinker te zijn, ging ik ervan uit dat hij zonder enige tekenen van beschonkenheid huiswaarts keerde. Nog voordat het 8 uur! ’s avonds was, kreeg ik het gevoel dat mijn baas jarenlang onwaarheden had verkondigd. Rond een uur of negen werd dat gevoel bevestigd. 

Voortaan werkgever screenen 

Een mobiele telefoon, het ergste was dat het niet zijn toestel betrof, werd aanvankelijk door hem aangezien voor een karaoke-set met bijbehorende microfoon en een camera die zijn optreden vastlegde. Maar drie, heel foute, nummers later besloot hij zijn telefoon aan te zien voor een object dat op een bepaalde manier soppend zijn mond in en uitgehaald werd. En dat op het ritme van de muziek! Dit was voor mij het punt in mijn leven dat ik besloot werkgevers, werkgevers te laten en mijn heil zou zoeken in de kerk. Nee, zo erg was het niet, gelukkig. Maar het beeld van een baas is hiermee dusdanig veranderd, dat IK voortaan mijn toekomstige werkgever Facebook of Hyve om erachter te komen of het hier niet weer een drinkebroer betreft. 

Communicatie vanaf je stuur

Na de dure decembermaand nog geld over? Of misschien goede voornemens die met ‘op tijd op je werk (of school) verschijnen’ te maken hebben? En heb je het idee dat het Nederlands openbaar vervoer je daar in 2012 alleen bij in de weg zit? Dan moet je zeker de Smart ebike overwegen. Een (deels) elektrische fiets met een futuristisch voorkomen die het traditionele van fietsen met innovatieve mogelijkheden combineert. Veel woorden hoef ik er niet aan vuil te maken, na het zien van onderstaande video heb je een duidelijk beeld.

Wie wil er nu niet zijn iPhone of Android op zijn stuur vastklikken en al navigerend een weg banen door het drukke stadsverkeer? Ook buiten de stad biedt het mogelijkheden. Ik zie mijzelf komende zomer in ieder geval al door het Limburgse landschap crossen en op de Cauberg de al trainende Johnny Hoogerland verslaan. Achteraf schuif ik meteen de statistieken onder zijn neus om te zien waar hij steken heeft laten vallen. Wauw, wat een vooruitzicht. En dat allemaal mede mogelijk gemaakt door de Smart ebike.

Overtuigd? Helaas heb ik nog geen prijs weten te ontdekken en zul je hiervoor waarschijnlijk een bezoek aan de Smart garage moeten brengen. Opvallend is dat het fietsje pas vanaf april verkrijgbaar is. Of ik daar uit kan opmaken dat het apparaat niet winterproof is? Het lijkt me sowieso een product dat je bij voorkeur op ‘droge’ dagen gebruikt. Maar wie weet komt Smart snel met de Smart ebike Umbrella.  

Six word story

"Telefoonrekening; kille herinnering aan warme vakantie"

QR code

Spit een willekeurig (gratis) dagblad door en je komt ze in alle formaten tegen; QR codes. Nu Nederland massaal aan de smartphone gaat, kunnen veel adverteerders niet achterblijven. Maar veel te vaak kom ik situaties tegen die zich, naar mijn idee, perfect lenen voor aanvulling met een QR code, maar in geen velden of wegen zo’n spuuglelijk ding te vinden is.

Een voorbeeld hiervan zag ik in de, inmiddels twee weken oude, Spits (afbeelding hierboven). De adverteerder: Samsung Mobile. Het onderwerp: Win de nieuwste smartphone; Galaxy Nexus. Hierdoor had de advertentie mijn aandacht al. Wat ik hiervoor moest doen, werd mij op de volgende pagina verteld.

Met mijn mobieltje in de aanslag speurde ik de hele pagina drie keer af, van boven tot onder en van links naar rechts. Maar nergens, echt nergens zag ik een QR code. Ik hoopte nog dat het een drukfout was en ergens onderaan de pagina de contouren zichtbaar werden van een QR code die snakte naar inkt om in het oog te springen. Maar neen, het lijkt erop dat Samsung fanatieke QR code-scanners hierin tekort schiet.

Mr. Potatoham

Je kent het wel, je zit naar een presentatie te kijken/luisteren en denkt; kan ik die kerel niet uitzetten, wegzappen of achter zijn katheder vandaan meppen? Bij veel presentaties zou een aardappel meer indruk maken dan de betreffende spreker. 

Zo rent er ook een pieper bij Samsung Mobile rond. De betreffende man, Kevin Packingham, kreeg de eer om het allernieuwste paradepaardje van Samsung en Google te presenteren, de Galaxy Nexus. Eerlijk, ik had een burgeroorlog veroorzaakt om in zijn schoenen te staan, maar wat deed die beste man? Als een aardappel het podium sieren en de meest vooruitstrevende technologie op een monotone, stokstijve en ongeïnteresseerde manier presenteren. Let tijdens de video vooral op zijn introductie; “This is an exciting time in mobile industry”. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat de aardappeloogst dit jaar is mislukt.

Het bewijs: http://www.youtube.com/watch?v=Ts5WBm0tXzI#t=8m50s

Man, man, man, wat weet hij een geweldig product in een aantal minuten neer te zetten als een wegwerpvishengel. Je weet wel, die van de Tell-Sell. Veel meer woorden kan, en wil, ik er niet aan vuilmaken. Een ding is zeker; deze man wint wat mij betreft de award voor de saaiste sterveling in Telecomland. Mijns inziens een behoorlijke opgave; het saaiste figuur worden in een club die veelal uit theemutsen bestaat, maar Kevin Packingham lukt het op een bijna wonderbaarlijke manier. Chapeau mr. Packingtato, ehh, Potatoham…Packingham. 

Six word story

"Snel leeglopen hoort er eenmaal bij"

Een vroege, koude minuut vanaf jouw nachtkastje

Daar tril ik weer, zonder enige duidelijkheid waarom ik nu eigenlijk tril, maar het gebeurt. Iedere morgen rond datzelfde tijdstip. Trillen, trillen, trillen en dat muziekje erbij. Maar nooit, echt nooit, krijg ik eens de tijd om mijn getril af te maken. En dan heb ik het nog niet gehad over die muziek bij dat getril. Lekker nummer, maar vraag me niet hoe het klinkt na tien seconden, want zover ben ik nog nooit gekomen. Nee, tegen die tijd zitten jouw vettige vingers weer op mijn display te drukken. Ja, ja, ja… ik zorg er wel voor dat jij je ogen weer lekker dicht kunt doen, dan stel ik je wekker opnieuw in. Ja, wel graag even hier, nee daar, juist daaaarrrr ongeveer drukken… Zo ja. Nu ben ik weer stil, de komende minuut althans, en kijk ik naar jou terwijl je in je warme bed ligt en ik hier op dat saaie en vooral ijskoude nachtkastje. En me niet toevallig een keertje vragen of ik er bij wil komen liggen, nee dat is te veel van het goede. Ik merk alweer dat ik genoegen moet nemen met dat koude hout en troosteloze uitzicht over jouw verre van gekuiste slaapkamer.

Nu nog een paar tellen en dan, ja, ja, bijna…trrrrrrrrr, trrrrrrr, trrrrrrrr, trrrrrr. SNOOZE. Nee, nee, alsjeblieft niet alweer datzelfde ‘liedje’?! Nu is het echt tijd om je nest uit te rollen, zodat ik weer in je warme broekzak kan vertoeven.

AAA (Android App Ads)

Hinderlijke Ads in Apps 

Mensen die een Android-smartphone hebben, zijn er waarschijnlijk bekend mee; vreselijk irritante advertenties in (gratis) applicaties uit de Android Market. Nu zullen de meesten zeggen: “Dan koop je die applicatie toch gewoon, heb je nergens last van”. Eigenwijs dat ik ben met een niet-toereikend studentenbudget, vertik ik het om ook maar één cent uit te geven aan een applicatie. “Dan moet je niet zeuren” is het tegenargument waarschijnlijk. Maar waarom zou ik niet mogen zeuren? Het gaat immers om advertenties die IK, ongevraagd, te zien krijg.

Waar het misgaat 

Waar het mij vooral om gaat, is de inhoud en de kwaliteit van die advertenties. Bij sommige commercials op tv word ik op een emotionele manier geraakt en weer anderen weten mij met een functionele omschrijving te pakken. Ads in applicaties daarentegen hebben mij nog nooit warm gemaakt om door te klikken. Zelfs als ik goed nadenk, is het enige bedrijf waarvan ik de advertentie nog kan herinneren, ING. Zij promootte namelijk hun internetbankieren-applicatie via verschillende advertenties in applicaties. Daar kan ik me nog iets bij voorstellen, het zijn immers Android-applicaties die je promoot via andere applicaties binnen hetzelfde besturingsprogramma. Logisch, toch?

Mocht je overwegen toch via een ad door te klikken, is een van de grootste problemen het feit dat je de applicatie verlaat en je chatsessie, spelletje, of wat dan ook kwijtraakt. Niet bepaald handig dus. Het zorgt bovendien, als ik naar mezelf kijk, voor een heleboel ergernis die uitmondt in haat jegens de adverteerder. En dat lijkt me nou net niet wat die adverteerder met deze manier van communiceren tracht te bereiken.

Het kan ook anders

Als je als adverteerder dan besluit om doelgroepgericht te werk te gaan, doe het dan op de volgende manier.

Zoals in het filmpje duidelijk wordt, kan het wel degelijk; overzichtelijke advertenties ontwerpen die over je applicatie heen draaien, zonder je vorderingen in het programma te hinderen.  Moet er wel aan toevoegen dat het hier een Iphone betreft. Er bestaan nog geen vergelijkbare voorbeelden van adverteren voor het Android platform.

Nee, bedankt

Mocht Andorid binnen afzienbare tijd ads ontwikkelen die op een soortgelijke manier draaien, betekent dit niet dat ik er lustig op los ga klikken. In tegendeel, ik blijf advertenties selecteren op relevatie, mocht daar überhaupt al sprake van zijn. Iedereen zou er in ieder geval bij gebaat zijn als op deze manier wordt geadverteerd.

Adfree 

Met een Andorid-smartphone is het trouwens mogelijk om applicaties van alle advertenties te ontdoen. Hiervoor heb je wel enige technische kennis nodig. Die kennis ga ik jullie niet bijbrengen, want daar schort het bij mij ook aan, maar ik geef jullie graag een link naar een artikel met handige tips. Let wel, de stappen die je hiervoor neemt, kunnen invloed hebben op de fabrieksgarantie van je toestel. Realiseer je dus goed hoeveel, en of die garantie meer waard is dan applicaties zonder advertenties!

Op het eerste gezicht

Het begon allemaal twee zomers geleden op een zwoele septemberavond, die achter de ondergaande zon een pad van goud, rood en geel satijn achterliet. De vogels floten, krekels tsjirpten en in de donkerende lucht bespeurde ik silhouetten van zwaluwen. Kortom, nazomer alom!

Aangezien de septemberavonden beduidend korter waren dan die een maand eerder, besloot ik deze zomeravond gedag te zeggen en langzaam uit te kijken naar de dag van morgen. Maar niet voordat ik nog even de tv aanzette en de laatste ontwikkelingen in deze wereld volgde. De tv sprong aan en ja hoor, pats, weer een reclameblok. Toch besloot ik voor de verandering dit blok een keer af te kijken. Waarschijnlijk waren dat de eerste tekenen van liefde voor het vak Communicatie, maar dat terzijde.

Na verschillende schoonmaakmiddelen, waspoeders en de nieuwe VW Polo, hoorde ik een heerlijk nummer dat me meteen meesleepte in de commercial. De daaropvolgende 31 seconden leken mijn leven te veranderen. Maar voordat het zover was moest en zou ik een HTC krijgen, dat wist ik zeker. Noem het liefde op het eerste gezicht, noem het een obsessie of verklaar me voor gek. Mij maakt het niet uit, ik wist wat ik op dat moment wilde.

Benieuwd welk gevoel HTC in 31 seconden bij mij wist over te brengen? Laat je meeslepen in de, inmiddels verouderde, HTC ´YOU´ campagne.

Zijn mijn vingerafdrukken wel veilig?

Afgelopen week doken er verschillende berichten op dat smartphones uitgerust zijn met spyware die persoonlijke informatie opslaan en doorsturen naar derden. Deze spyware,  afkomstig van het bedrijf CarrierIQ en via een rootkit op ruim 140 miljoen apparaten geïnstalleerd, slaat o.a. toetsaanslagen, locatiegegevens en ontvangen sms berichten op.

Trevor Eckhart deed de ontdekking en plaatste een duidelijk filmpje op YouTube. Het nieuws verspreidde zich razendsnel, hoe kan het ook anders, via Twitter. Vrijdag werd duidelijk dat het vooral smartphones betrof voor de Amerikaanse markt en in het bijzonder toestellen van HTC. Ook al is mijn toestel een Europees model, het neemt niet weg dat ik het zekere voor het onzekere wilde nemen. Daarom ben ik zelf meteen op onderzoek uitgegaan of mijn toestel ook is ‘besmet’. Via de Android Market zijn tientallen apps beschikbaar die dit heel eenvoudig voor je controleren. Het resultaat; mijn toestel is ‘clean’! Zie de afbeelding hiernaast.

Kwaliteit vs. Privacy

CarrierIQ, dat de software heeft ontwikkeld, maakte vorige week al bekend dat zij de gegevens gebruiken om o.a. de kwaliteit van gesprekken te verbeteren. Deze informatie wordt dan op verzoek van provider of fabrikant doorgestuurd, waarna fabrikant of provider verbeteringen in hard- en software doorvoeren. CarrierIQ zou, naar eigen zeggen, geen toegang hebben tot persoonlijke informatie. Nou, als je het mij vraagt vind ik een reeks toetsaanslagen, nog voordat ik een sms heb verstuurd, tamelijk persoonlijk. Immers, zij weten in theorie al wat ik verstuur, terwijl de ontvanger nog niets eens weet dat hij een sms kan verwachten. Wat is de volgende stap? Mijn bericht blokkeren als de inhoud hen niet zint?

Klinkt als…KPN’s DPI-schandaal

Dit hele verhaal doet me een denken aan de DPI-ophef rondom KPN, begin deze zomer. Ook zij hebben/hadden inzicht in verstuurde berichten (weliswaar via mobiel internet) maar beweerden ook dat ze niets met inhoudelijke informatie deden. Dat hebben we dan als onwetende consument maar te geloven. Aangezien het daarna vrij stil is geweest rond het ‘DPI-schandaal’, vraag ik me af in hoeverre KPN hierdoor imago-schade heeft geleden. En wat gaat dat in dit verhaal voor providers en fabrikanten betekenen. Waar het issue zich bij KPN beperkte tot één provider, zijn hier verschillende providers en met name merken bij betrokken.

Terug naar de VS waar, zoals gebruikelijk in Amerika, organisaties en individuen o.a. CarrierIQ, HTC, Samsung en Motorola, hebben aangeklaagd op grond van privacyschending. In Europa wordt nu ook door privacywaakhonden een onderzoek gestart naar CarrierIQ. Misschien dat hier ook rechtszaken uitrollen. In ieder geval wachten we eerst de uitkomsten in de VS af. Dan zal blijken of aanklagers sterk staan. Wordt dus vervolgd.

Iphone bezitters even goed opletten!

Hoewel de meeste Nederlandse smartphone gebruikers zich dus geen zorgen hoeven te maken, lijken Iphones wel te zijn uitgerust met deze software, hetzij een lichte variant. Wil je er toch vanaf, iets dat ik me goed kan voorstellen, op deze site vind je het antwoord en de te nemen stappen. 

Mijn allereerste liefde

Nu vergane glorie,
toen mijn alles! 

De eerste mobiele telefoon die ik op m’n elfde kreeg, een Nokia 5110, voelde toen al als m’n eerste auto.  Het gevoel van onafhankelijkheid, totale bereikbaarheid en misschien nog wel belangrijker; hoe zagen mijn 11 jarige vrienden me nu? Met zo’n statusverhogend object moest ik wel dagenlang in het middelpunt staan. Ik kon niet wachten tot ik de, jaloerse, blik in hun ogen zag. En dan die vragende gezichten, openvallende monden en ogen die bijna uit hun oogkassen rolden bij het zien van dat prachtig donderblauwe, slanke maar designvolle toestel. Daar keek ik al naar uit, nog voordat ik het uit de verpakking had gehaald.

De accu die los in de doos lag, verpakt in fluweelzacht bubbeltjesfolie, lachte me tegemoet op een manier van: Zo, ik ga jouw leven makkelijker maken, het enige dat je hoeft te doen is me met een klik in m’n andere deel laten glijden. Die klik, weergalmt nu nog door mijn gedachten als de dag van gisteren, klonk als een degelijke, zware en onverwoestbare kluisdeur van een oude bank.

Bij het indrukken van de aan/uit knop voelde ik de energie door het toestel gieren. Het display lichte op alsof de hemelpoort voor me openging en een nachtegaal maakte de beleving compleet met een paradijselijk getjilp dat leek te zeggen; “Welkom in jouw nieuwe wereld”. 

Zo kom je nog eens iets tegen

In de zoektocht naar een afbeelding of een filmpje van een Nokia 5110, kwam ik op Youtube een oude Maleisische commercial tegen.

De boodschap in de reclame, in hoeverre ik die met google translate heb weten te ontcijferen, is als volgt: “Iedereen is van nature kinderlijk, daarom hebben wij spelletjes op onze telefoons gezet. We noemen het technologie die je begrijpt”. Bij de invulling van het ‘kinderlijke’ in de commercial zet ik toch wat vraagtekens, maar dat is waarschijnlijk persoonlijk.

Het is best opmerkelijk dat ze ruim tien jaar geleden de nadruk legden, van een tamelijk zakelijk toestel op games. Al was Nokia wel verreweg de beste als het om de betere mobiele games ging. Met name Snake en Space Impact, dat ik toen letterlijk uren achter elkaar speelde. De keuze van Nokia voor games als USP in deze commercial was in die tijd dus zo gek nog niet. Maar of dat voor dit toestel de geschiktste invalshoek was…? Ik betwijfel het.

Me, myself and HTC

In 49 woorden mijn onderwerp introduceren, vond ik knap lastig. Daarom een ‘iets’ uitgebreidere toelichting op mijn keuze.

Ik ben de hele dag met mijn telefoon in de weer. Of het nu gaat om nieuws, het zoeken naar informatie, e-mail, WhatsApp of games, mijn smartphone voorziet overal in. Een leven zonder kan ik mij daarom niet meer voorstellen.

Die afhankelijkheid is een jaar of 12 geleden ontstaan toen ik mijn eerste telefoon kreeg. En hoewel ik die Nokia 5110 nog allesbehalve een ‘smart’-phone kon noemen, gaf het me toen al een gevoel van totale bereikbaarheid. Ja, vergeleken met mijn HTC Sensation kon het ding niet veel meer dan bellen en sms’en, maar dat was toen al ‘heel wat’.  

Door de jaren heen zijn de mogelijkheden gigantisch veranderd. Dit fascineert me en dat blijft het doen. Ik kijk er zelfs niet raar van op als we over 10 jaar onze lunch opwarmen met een smartphone. Dit betekent overigens niet dat ik alle ontwikkelingen waardeer of aanmoedig. Maar het zijn dingen die me al lange tijd interesseren.

Als ik naar mezelf kijk, heb ik altijd wel ergens een uitgesproken mening over. Die mening probeer ik in deze blog te beperken tot de smartphones en zoveel mogelijk in de koppeling met het vak Communicatie. Hoe en wat dit voor mij betekent, zal de komende weken duidelijk worden. En aangezien ik nog nieuw ben in de wereld van blogs, hoop ik ook hier de komende tijd een ontwikkeling in te (laten) zien.